Κριτική: Κάποια Μέρα θα Πούμε τα Πάντα ο Ένας στον Άλλον (Irgendwann Werden wir Uns Alles Erzählen)
Κριτική:
Αρχικά η ιστορία φαίνεται ότι δεν έχει κάποιο ουσιώδη σκοπό και κανένα στόχο για τους χαρακτήρες, καθώς δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει ο βασικός χαρακτήρας.
Στην ουσία ο απόηχος της περίληψης γίνεται κατά καιρούς το βασικό θέμα και ενώ όλο αυτό συμβαίνει στο παρασκήνιο, ο κεντρικός μας χαρακτήρας έχει ένα "ερωτικό" ξύπνημα. Στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως η ταινία έχει πολλές γυμνές σκηνές και ίσως κάποιοι θεατές αισθανθούν άβολα, ειδικά όταν το παρακολουθούν με άλλους στον κινηματογράφο.
Η ταινία βέβαια θυμίζει κάπως την ιστορία της lolita, βέβαια ο χαρακτήρας είναι 18 ετών και μιλάμε για ένα διαφορετικό πλαίσιο και ειδικά ιστορικό. Σίγουρα, με αυτό που θα προβληματιστεί ο θεατής είναι το δράμα που περιβάλλει την ηρωίδα και δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει εύκολη διέξοδος από αυτό.
Μην ξεχνάμε όμως και το πολιτικό σκέλος της ταινίας, καθώς η ταινία εξελίσσεται το καλοκαίρι του 1990, λίγους μήνες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όταν όλοι έψαχναν να βρουν τα πατήματά τους στη νέα τους ζωη.
Εν κατακλείδι, αυτή η ταινία, παρόλα τα προβλήματά της, αποτελεί ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα και όχι μόνο για τον κατά τα άλλα συχνά άψυχο γερμανόφωνο κινηματογράφο!
- Σκηνοθεσία: Emily Atef
- Σενάριο: Emily Atef, Daniela Krien, Daniela Krien (βιβλίο)
- Ηθοποιοί: Marlene Burow, Felix Kramer, Cedric Eich, Silke Bodenbender, Florian Panzner, Jördis Triebel, Christian Erdmann, Christine Schorn, Axel Werner
- Διάρκεια: 129 λεπτά
